Kuantum teyzeler, süper güçler ve diğer şeyler...

BirGün
9 Eylül 2012

Geçen gün bir arkadaşım anlattı, ATM’lerin önünde sıraya girmek istemiş. Birine yanaşmış ama yanındaki teyze “Sıradayım,” deyip yolunu kesmiş. O böyle deyince bizimki çekilip öbür makinaya doğru yönelmiş. Ama teyze hızlı bir vücut çalımıyla yine önüne geçmiş ve “Burada da sıradayım,” demiş.

“Bu kadar kararlıysa, pek şansım yok diye düşünüp yol verdim,” dedi arkadaşım. “Aynı anda iki ayrı yerde olamayacağını söyleyebilirdin,” dedim ben de öğretmen sesimle.

Fakat biraz konuştuktan sonra bunun ancak bizim gibi sıradan insanları bağlayan bir kanun olabileceğine karar verdik. Bu hikayedeki teyze ve hayatta kalma becerisine sahip diğerleri bambaşka yasalara göre işliyorlardı. Onlar bütün olasılıkların peşindeydiler. Hem de aynı anda.

Gözümün önüne senelerce önce bir gazetenin arka sayfasında gördüğüm bir fotoğraf geldi. Siyah beyaz bu karede, iki elinde pazar torbaları olan yaşlıca başörtülü bir kadın Beşiktaş’tan Üsküdar’a giden motorlardan birine doğru atlıyordu. Motor sahilden iyice uzaklaşmıştı. Teyze motorla iskele arasında havadaydı. Suratında kararlı bir ifade vardı. Bacakları gergin, sırtı düzdü. Elindeki torbalar kanat görevi görecek şekilde iki yana açılmıştı. Dengesi şaşırtıcı derecede mükemmeldi. Olanaksız gibi görünse bile, sağ salim motora ineceği havadaki duruşundan belliydi.

“Kuantum teyzeler,” diye mırıldandım kendi kendime. Arkadaşım gülmeye başladı. “Gülme,” dedim, “onlar başka bir boyutta, anlamıyorsun.”

Sıralarda önünüze geçmeye çalışan, otobüste üzerinizi düzeltmek için poponuzu koltuktan kaldırdığınız anda yerinize çöreklenen ya da çantasını ve pazar torbasını teklifsizce kucağınıza bırakıveren bu kadınları bilirsiniz. İlk anda itici göründüklerini biliyorum. Ben de çoğu kez onlara tahammül edemiyorum.

Fakat biraz dikkatli bakarsanız, her gün sokaklarda rastlayabileceğiniz bu kadınların aslında süper güçlerle donanmış olduğunu fark edeceksiniz. Kimi görünmez olup resmi binaların kapısından süzülebiliyor, kimi bu hikayedeki teyze gibi aynı anda iki ayrı yerde olabiliyor, kimi ise aşılmaz gibi görünen mesafeleri kısa sürede kat edebiliyor.

Belli ki bunlar, İstanbul’da hayatta kalmayı başarmış üstün becerileri olan insanlar.

Mesela Avcılar’dan kalkıp Sarıyer’deki kaynını görmeye gelen ve aynı gün içinde geri dönmeye teşebbüs eden kadın, olsa olsa zamanı büküyordur diye düşünüyorum. Bükmese de güzelce katlayıp kenara falan koyuyordur, ne bileyim! Ben İstanbul standartlarında iki adım sayılacak okul yolunu gidip gelirken helak olduğuma göre, bu dünyada tanımlı uzay-zaman ilişkilerini bozup değiştirmeden o kadar mesafeyi aşmak ancak böyle mümkün olabilir.

Bu bir şey mi? Daha neler var! Mesela Beşiktaş Halk Pazarı’nda domates tezgahında önümde duran ve aynı anda iki leğeni birden doldurabilen kadın sekiz kollu olabilir mi? Bakıyorum. O kadar hızlı hareket ediyor ki, sayamıyorum. Bu arada kadın üçüncü leğene geçiyor. Benim böyle bir rekabette şansım yok. Ağlayarak eve dönmek istiyorum.

Peki ya, 250 gram kıyma ile bir kilo köfte yapıp yedi çocuğunu doyuran anneye ne demeli? Hiç bir şey yoktan var olmaz diyen Yunan filozofları halt etmiş. Bal gibi oluyor işte. Üstelik bence süper güçlerin en şahanesi bu. Buyrun, buradan yiyin! Karşınızda, köfteleri çoğaltma mucizesi. İstanbul’un yoksul semtlerinde her gün yeniden gerçekleşiyor.

Sonuçta Kuantum Teyzeler hep yakınlarda bir yerde. Olağanüstü becerilere sahip bu kadınlar her köşede karşımıza çıkabiliyor. Onlar nesiller boyu elenerek hayatta kalmış nadide bir cinsin örneklerini oluşturuyorlar.

ATM sırasında beklerken arkadaşımın önüne dikilen kadın bunlardan biri miydi bilmiyorum. Belki de sadece sinir bozucu bir şahıstı. Ama ya öyle değilse? İşte buna dikkat etmek lazım. Yoksa gündüz gözü şehrin göbeğinde kendinizi bir süper kahramanla çarpışırken bulabilirsiniz. Yazık olur gençliğinize.